Giresunspor oynadığı son sekiz karşılaşmada galip gelme başarısı gösteremedi.  

Bu müsabakaların içerisinde en çok Ankaragücü ile oynadığımız maçta kaçan iki puana üzüldük. Direkten dönen, çizgiden çıkan, kalecinin kurtardığı falan derken; elde edilen bir puan enflasyon ile boğuşmuş olduğumuz günlerde emekliye, asgari ücretliye verilen ama eriyip giden zam gibi oldu. Yani tadı tuzu olmadı.

Hakan Hoca da o karşılaşmanın sonunda sezonun  en iyi oyununu oynadıklarını ancak karşılığında bir puan alabildiklerini ifade etmişti. Lakin bu açıklamalar taraftarı mutlu etmez. Çıkar biri ‘züğürt tesellisi’ der, diğeri ise ‘Hatice’ye değil, neticeye bakarım’ yorumunda bulunur.

Başakşehir deplasmanı sonrasında ise hoca ‘İyi oynadık’ dese de Giresunlular hoşnut değil. Nasıl olsun ki. Top ne zaman kendi yarı sahamızın ortalarına doğru gelse elimiz yüreğimizde oluyor. Öndeki oyuncularımız ise etkisiz. Kaç maç oynamışız, henüz ilk 45 dakikada gol sevinci bile yaşayamamışız.

İstanbul’daki mücadelede tribündeki Çotanaklar’ın isyanı da vardı. ‘Yönetim istifa, artık yeter’ tezahüratları falan. Bu sıkıntılı günlerde bu tepkilerin çığ gibi büyümemesi için acilen galibiyetin gelmesi gerekiyor. O da İstanbulspor maçıyla olmalı.

Olmazsa mı? Tabiî ki lig uzun maraton telafisi mümkün ama  90 dakika bittiğinde 12 puana ulaşamazsak; bizim hastayı kulübün hemen karşısındaki Eğitim Araştırma Hastanesi’nin doktorları bir araya gelse ayağa kaldırmaları zor olur.

Son iç saha maçı Ankaragücü maçındaki gibi oynayıp  ‘Hatice’ ye de bakalım ama sonu da güzel bitsin ki ‘Netice’yi de görelim.  

Hz. Mevlana

‘Dünle beraber gitti cancağızım,
Ne kadar söz varsa düne ait…
Şimdi yeni şeyler söylemek lazım…’ demiş.

İstanbulspor maçıyla birlikle yeni şeyler söylemek lazım. Zahmet olacak ama sanırım çok şey istemedim, sadece iyi oynayıp, 3 puanı alın yeter.